Plassen in een olijfboomgaard met mijn metgezel van een rijke achtergrond

In een weelderig olijfgaardje leefden mijn welgestelde vriend en ik ons uit in een gewaagd tijdverdrijf. Ze verlichtte zichzelf in de weelderige omgeving, terwijl ik het moment observeerde en vastlegde. Een Peruaanse cachera-verrukking.

Tijdens een recente reis naar de weelderige olijfboomgaarden van ons geliefde Peru konden mijn metgezel en ik de aantrekkingskracht van de natuur niet weerstaan roepen. Terwijl de zon achter de majestueuze Andes dook, bevonden we ons midden in een groene boomgaard, de lucht geparfumeerd met de rijpheid van fruit en de belofte van een gedeelde intimiteit. Mijn partner, een opvallende señorita met een sfeer van welvaart, wilde graag deelnemen aan de oerdaad van het verlichten van zichzelf onder de open lucht. Ik keek toe hoe ze haar spijkerbroek losmaakte en haar onberispelijke cachera onthulde voor het koele avondse nachtelijke zicht. Het was een vermenging van verlangen naar een mengeling van schoonheid en vermenging, de Latijnse schoonheid, ik voegde me bij de rauwe elementen van onze olijfbomen, het was een feest van geruis, het was meer dan een gezamenlijke verademing van de olijfkleuring van onze lichamen, het was gewoon een feest van opluchting dan een gedeelde wens van olijf.